Sneeuw, minimalisme en bergen

Van het kleine wereldje, ergens diep in Frankrijk, vliegen we verder naar de machtige bergen in Oostenrijk.

Van de zomerse warmte naar de zalige winterkoude.

In de titel van dit blogje lees je : “minimalisme”.   Deze vorm van fotografie trekt me meer en meer aan. Om met bijna niets, de essentie en de ziel van het landschap proberen weer te geven,de overweldigende schoonheid van deze winterwereld met heel weinig gegevens in mijn foto’s proberen vast te leggen.

Ik ga zeker niet beweren dat minimalisme fotografie gemakkelijk is, integendeel ! Het is vooral goed zien, je standpunt durven verleggen. Zeker ook niet proberen om zo maar mooie plaatjes te schieten (die zijn goed voor postkaartjes enzo)

Ik probeer steeds mijn eigen ‘stijl’ te ontwikkelen in deze minimalisme materie, het is niet eenvoudig, maar het gegeven  boeit me en daarom doe ik het dan ook heel graag

Je zal ook merken dat mijn postjes vanaf nu kleiner worden, het aantal foto’s dat ik per keer publiceer zal dan ook minder zijn per aflevering, maar ik zal proberen meerdere logjes per week te posten. Zo kan ik mijn blog publicatie’s wat spreiden en zo de kwaliteit én de leesbaarheid van mijn blog verhogen.

En dit allemaal voor jou, beste bezoek(st)er Als dat niet mooi is hé ?

 

In de late middagzon breekt de zon door de mistflarden boven het meer en belicht het smeltwater op een grandioze wijze… Onze zon als een enorme flitser en de mist als een natuurlijke licht diffuzer. Zalig is dat !    Er glinsteren ontelbare licht sterretjes over het water.  De bergreuzen schuilen in de mist, de zacht omfloerste boom rijen in het magistrale licht… Dát was voor mij een magie momentje van Oostenrijk in een notendop ! Hoe de pracht van al die elementen op een “eenvoudige manier” kan worden weergegeven, dat is zeker de stempel van “minimalisme” waard vind ik.

 

Twinkel lichtjes

 

Het bergmeer ontwaakt

gestreeld door twinkel lichtjes

en alles werd stil 

 

 

 

 

 

Kruiend ijs kan heel mooi zijn. Smeltend ijs is zeker even mooi. Wat me hier vooral boeit zijn de lagen lucht die spelen tussen het water en het smeltende ijs. Hoe dunner het ijs, hoe lichter de ijs kleur. Dit kan zorgen voor rijke grijstint schakeringen. Hier hoor je enkel de wind die over de immense ijsvlakte blaast en het knerpend steunend kraken van de enorme ijsmassa.  Indrukwekkend hoor . Dit alles speelt onder een kristalblauwe hemel met watten wolkflarden… Zalig !  Zen momentjes waren het ! 

 

 

 

 

Hier heeft een of ander dier zijn/haar poot-afdrukken achtergelaten in de sneeuw. In de vorm van een kruis nog wel…  Ik vond dit plaatje wel mooi. Maar is dit minimalisme ? Sommige zeggen ja, anderen dan weer nee… Laat ons de kerk in het midden houden, ik vind het een leuke foto en daarom post ik hem hier

 

 

 

 

Een paar honderd meter verder merkte ik dit prachtig zigzaggende spoor op in de sneeuw… Is het gemaakt door een eend ? dat ik het echt niet weet.   Zonder dat het diertje het beseft, liep het een mooi klassiek patroon in de sneeuw met raakpunten over de klassieke “regel van drie” compositie vorm. Ik zat met mijn knieën in de sneeuw want als ik recht stond waren deze sporen amper te zien, door de lage zon… Je ziet dus: veranderen van standpunt kan soms mooie dingen opleveren

 

 

Sporen

 

Sporen in de sneeuw

vertellen dat hier een dier

heeft rond gewandeld

 

 

 

Als afsluiter vandaag… Een symbolische foto van de komende lente…

Heel diep beneden de gesmolten sneeuw kan je een lijntje bruine aarde en wat flarden wintergras zien.

Binnen enkele weken is hier alles terug fris groen en bezaaid met bergbloemen. Zalig toch ?

Hoe een klein minimaal lijntje een belofte naar de nakende lente kan geven.

 

 

Lente

 

Een klein bruin lijntje

laat me de lente voelen

en haar bloemetjes

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit Oostenrijks winter logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn Oostenrijkse berg en minimalisme sneeuw fotografie én uiteraard de Haiku woordjes van eigen kweek. Wordt zeker nog vervolgd…

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  . Alvast bedankt voor je commentaar 

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

Misschien publiceer ik dan iets van L. C.  ???? Rarara … wieofwasdanuweeral

We zullen wel zien hé

 

Dirk