Het kleine wereldje…

Het kleine gonzende krioelend kriebelige insecten wereldje…  het blijft me boeien…  Zonder insecten zou het leven er op onze wereldbol helemaal anders uitzien… Zou de mens kunnen bestaan in die imaginaire vrij van insecten wereld ? ‘k heb er mijn dikke twijfels over… 

Enfin soit, veel mensen vinden insecten vies en griezelig… als je bij die groep behoort, dan raad ik je aan om niet verder te lezen in dit logje (tenzij je griezelen leuk vind ! )  Als je benieuwd bent, kijk dan maar gerust verder, het is heus niet zo erg hoor .

Alle macro foto’s in dit logje zijn gemaakt met een (spotgoedkope 2dehands) Sony Nex 7 spiegelloze systeem camera, omdat ik daar via een Metabones adapter al mijn Canon lenzen mee kan gebruiken. Die 24mega pixel aps-c van Sony heeft bijna 5 mp meer dan mijn canon Ff 6D , 7 mp meer dan de Canon 70D. Sony beweert dat het dynamisch bereik van hun sensoren groter is dan dat van Canon… Waarom zou ik dat niet eens uittesten hé ??

Voor alle duidelijkheid, de Sony Nex 7 heb ik volledig op manueel gezet, ook de automatische scherpstelling heb ik uitgezet (omdat die onwerkbaar traag is door die Metabones adapter). Wat echt heel handig is bij Sony is het begrip ‘focus peeking’. Dat wil zeggen dat je gekleurde lijntjes ziet waar je focuspunt  zit, heel handig ! zeker bij macro fotografie (Fuji heeft dat ook) . De Nex 7 heeft ook een kantelbaar scherm dat in zonlicht redelijk leesbaar blijft. De menu structuur van Sony… dat kan een afknapper zijn voor veel mensen, de menu structuur is echt vreselijk slecht… daar vind een kat haar jongen niet meer in terug. Maar zoals gezegd, ik werk hier 100% op manueel (en volledig in jpeg modus, de raw knop had ik toen nog niet gevonden  !)

Het is wel leuk om eens te werken met een super kleine camera, maar na een tijdje mis ik het gemak van een grotere en uitgebalanceerde dslr body die veel beter in de hand ligt en bijgevolg veel minder vermoeiend is om te hanteren. Voor de nek en schouder spieren is Sony natuurlijk beter, het ding weegt bijna niets… Als ik ooit een recente spiegelvrije Sony koop, dan zal het zuiver en alleen voor extreme macro studio werk of landschap fotografie zijn, mét statief, macro slede

Maar we wijken hier weer ver af… terug naar het kleine wereldje… Naar de honingmakers in mijn bloementuintje… De jpeg kleuren van Sony zijn iets kouder dan die van Canon is mijn eerste indruk. Maar dat kan ik veranderen in de settings (als ik die vind natuurlijk !  Het menu systeem van Canon, Fuji, Pentax of Nikon is echt wel stukken beter dan het onoverzichtelijk Sony menu rommeltje… amai ni !)

 

 

 

 

 

Nectar

 

De honingbijtjes

gonzen naarstig in het rond

zoekend naar nectar

 

 

 

 

 

 

Een ruige bullebak trok mijn aandacht … Een klein ovaalrond spinnetje met extreem lange poten. Een hooiwagen ! ’t is de eerste keer dat ik zo’n exemplaar voor de lens kreeg.  Als je goed kijkt, dan zie je onder het lijfje van de hooiwagen een piepklein rood spinnetje zitten. Het kleine wereldje op zijn best !

De hooiwagen is een spinachtige, maar het is geen echte spin zoals de huisspin of de kruisspin. Echte spinnen hebben een lijf dat uit twee delen bestaat, het lijf van de hooiwagen bestaat uit één deel. Een ander belangrijk verschil met de echte spinnen is dat de hooiwagen geen web kan maken en maar twee ogen heeft. (Bron: Wikipedia)

 

 

 

 

 

Met de 180mm macrolens kan ik nog wat dichterbij komen… Door de focuspeeking kon ik heel netjes het focuspunt leggen, hier heb ik amper nog 2 tot 3 mm scherptediepte (f4 , iso 100 , 1/200 sec), uit de vrije hand natuurlijk.  Het groen,geel van de bloemen (10 tot 15cm verder)  is hier lekker wazig en zorgt voor een zachte achtergrond. Zo’n spinnetje zit niet echt stil, als fotograaf moet je echt wel flink werken, én manueel blijven focussen. ’t is niet echt eenvoudig (zeker niet met een piepkleine camera die ik (nog!) niet ken), maar ik vind het fantastisch om te doen

 

 

 

 

 

 

Van tijd tot tijd ging het spinnenlijfje omhoog, alsof het beestje iets in het oog had… Het schijnt dat spinnen met hun pootjes kunnen ‘horen’…  Hier was het net of het spinnetje naar iets luisterde. De pootjes gingen traag op en neer…Luisterend… Ik vond het fascinerend…

 

Prooi

 

Haar spinnenpootjes

voelen zachtjes heen en weer

als ze haar prooi hoort

 

 

 

 

 

 

 

Vuurwants

 

Een kleine vuurwants

aanbid zijn avondeten…

sappige zaadjes !

 

 

 

 

 

 

Ergens doet deze ruige bullebak me denken aan een krab, ik denk ooit ergens gelezen te hebben dat krabben en spinnen verwant zijn aan mekaar. Eigenlijk is dit beestje pure efficiëntie, zachtjes ging het lijfje op en neer  op zijn veerkrachtige pootjes. Wonderbaar om te zien. Het uiteinde van de 180mm macrolens was ongeveer 30cm weg van het beestje, het had me dus niet in het oog. Wat me opviel waren de ogen van dit schepsel. 2 kleine zwarte puntjes die voortdurend van links naar rechts gingen. De jager bespied !

 

 

 

 

Plotseling draaide de hooiwagen zich 180 graden om… het gebeurde in een flits ! Ja hallo ! ik had nooit gedacht dat een hooiwagen zo snel kon zijn !  Zo zie je maar, elke dag leert een mens weer iets bij   Maar zijn alerte oogjes keken nu echt wel mijn richting uit !

 

 

 

De hooiwagen besloot om het voor gezien te houden en nam de kuierlatten… Heel koket draaide hij/zij (?) zich om en hooiwagende langzaam, pootje per pootje, naar de beschutting van ons bloementuintje. Het kleine rode spinnetje kroop weer te voorschijn, alsof ze verlost was van een supergrote dreiging boven haar… De verscheidenheid der soorten… dat is echt enorm hé ! Zelfs op dit macroscopische vlak !

 

 

 

 

 

 

Soms zie je een vlieg met een druppeltje aan haar ‘mond’. Zou het beestje aan het drinken zijn ? niet echt hoor. Deze uitleg heb ik in Wikipedia gevonden:

De huisvlieg is een alleseter die leeft van zowel dierlijk als plantaardig voedsel. Ook beschimmeld en hevig rottende, in staat van ontbinding verkerende organische substanties zoals dode dieren zijn geschikt als voedsel.   De monddelen van de huisvlieg zijn gespecialiseerd in zuigen. In tegenstelling tot de meeste insecten kunnen vliegen geen voedsel verkleinen (vermalen) met kaken zoals veel kevers dat doen. Ze hebben een slurfachtige zuigsnuit of proboscis die eindigt in een stempelachtig orgaan dat alleen vloeibaar voedsel naar de maag kan brengen. De stempel bevat hiertoe kleine haartjes die het vloeibare voedsel middels capillaire werking omhoog transporteren, hier is dus geen spierkracht bij benodigd. Om de effectiviteit te vergroten maakt de vlieg deppende bewegingen op het substraat.   De vlieg kan vaste stoffen niet direct opnemen, maar is wel in staat het speeksel te gebruiken door dit op het voedsel aan te brengen waarna de voedseldeeltjes worden vermengd en het alsnog kan worden opgezogen.

Voordat het voedsel in het spijsverteringsstelsel terechtkomt, wordt het eerst een aantal keer gemengd met speeksel. Dit is te zien doordat de vlieg regelmatig een druppel uit de monddelen laat vloeien, en deze vervolgens weer opzuigt. Biologen vergelijken deze vorm van voorverteren wel met herkauwen.

 

 

 

 

 

 

 

Stalvlieg

 

Een bruine stalvlieg,

druppelt speeksel uit haar snuit

het lijkt of ze drinkt

 

 

 

 

Zo, we zijn weer aan het eind van ‘Het kleine wereldje’ blogje gekomen.

Een macro blogje met insecten (’t moeten niet altijd bloemen of plantjes zijn hé, verscheidenheid moet er zijn)

In volgend blogje publiceer ik … tja, wat ??  Enfin soit, we zien het dan wel .. (ff wat sluikreclame maken voor mijn eigen blogwinkel mag hé )

 

Sony verdict:

De Sony Nex 7 is een leuke camera, maar het ding bevat zoveel opties en mogelijkheden (die echt wel goed verstopt zitten in een duister menu) dat ik me niet echt van de indruk kan ontdoen dat het een heel leuk electronisch gadget doosje is, mét camera én film mogelijkheden. Als focus stack toestel moet het zeker leuk werken zijn (in jpeg mode !) omdat het toestel snelle automatisatie mogelijkheden bied voor deze vorm van “fotografie”. Voor de rest… tja… zeker nog niet echt overtuigd om naar een A7R of A7R2 te gaan, wegens niet vlot genoeg instelbaar en een heel belabberde menu structuur.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn kleine beestjes macro fotografie en de haiku woordjes .

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  . Alvast bedankt voor je commentaar

 

Salukes, en graag tot in ’t volgende blogje

Dirk