Het kleine wereldje…

Vanuit de IJslandse vulkaanwereld, maken we terug een sprong naar ons kleine bloemen tuintje en de lente bloesems, die toen (begin mei) weelderig groeiden.

Nog steeds gewapend met de 180mm macrolens + 1.4 extender tussen de camera body en lens geschroefd (had ik in feite een 252mm macro lens) ging ik op zoek naar lente schoonheid en mooi licht

In de honderden jaren oude boomgaard rechtover ons huis, overleven koppig nog een paar stokoude hoogstam appel en kriekenbomen, als die oude kromgegroeide reuzen hun bloesems laten bloeien, dan is dat zeker een lust voor het oog 

 

 

 

Bloesems

 

Die lente bloesems

fleurig en maagdelijk wit

zijn schitterend mooi

 

 

 

 

 

 

Het woordje Fotografie heeft zijn oorsprong uit het Griekse ‘schrijven met licht’… In het tijdstip dat de zon ondergaat of opkomt, ga ik dan ook graag “op zoek” naar “mooi licht”. Moeilijk is het niet, je moet gewoon leren zien . Mijn vroegere teken leraar, Walter Brems, leerde ons het verschil tussen ‘kijken’ en ‘zien’…

Soms zie je tussen de schaduwen van de bomen een flintertje ondergaande zon, dat een paar blaadjes zo heel mooi kan oplichten, heel eventjes maar… Als je goed ‘ziet’, dan heb je aan dat ‘even maar’ meer dan genoeg  Ik gebruik heel zelden een flits, soms eens als invulflits bij een reportage met hard zonlicht, om de lelijke schaduwen onder de mensen hun ogen, neus en kin weg te flitsen, soms eens bij nacht , waar ik de flitser een paar meter verder zet om een apart sfeertje te creëren, maar in het gouden uurtje dat de zon ondergaat, flits ik nooit… de beste flitser die je hier maar kan dromen is onze zon .  Een technisch weggevertje: hier heb ik de camera ingesteld op centrum punt lichtmeting, zo krijg ik de achtergrond lekker donker en springt mijn onderwerp eruit.

 

 

 

 

 

 

Een flinterdun streepje warm zonlicht is al genoeg om een struikenpartij op te fleuren. Deze foto is ook met de 180mm macro gemaakt, alleen ben ik 20 meter verderop gaan staan, om dit breder beeld te krijgen.

 

 

Licht

 

Een streepje zonlicht

laat de struiken opfleuren

schenkt ze mooi, warm licht

 

 

 

 

 

 

 

Vergeet-me-nietjes vind ik een van de mooiste bloemen die hier zomaar groeien. Bij fotografie van deze piepkleine bloemetjes moet je echt wel rekening houden met de flinterdunne scherptediepte van een macro lens. Gebruik makend van deze minimale scherptediepte eigenschap én het mooi warm zachte strijklicht van de ondergaande zon is het echt heerlijk fotograferen …

De 180mm macro lens heeft als grootste opening f3.5, maar met de 1.4 extender komt daar 1 stop bovenop. Dus, de grootste opening mét 1.4 extender is f5. (Deze foto = f5, iso 100 en 1/300s sluitertijd). Wat nog heel goed te doen is vind ik Er is een oude fotografie vuistregel die zegt dat je sluitertijd minstens even lang moet zijn als de lengte van je lens (in mm) om geen bewogen, onscherpe foto’s te krijgen.  Vb: een 200mm lens = 1/200s minimum sluitertijd.  Bij een 400mm wordt het dus 1/400s. Als het licht het toelaat, kan je natuurlijk sneller gaan. Haal je die minimale sluitertijd niet, dan moet je spelen met je diafragma (grotere opening, wat je scherpte diepte veranderd ) of je iso verhogen (wat de kans op digitale ruis groter maakt)… Sommige camera body’s hebben een ingebouwde beweging reductie (Pentax, Sony), die hebben dan weer een of meerdere lichtstopje’s in hun voordeel natuurlijk.  Maar als je al een camera van merk X hebt, en al wat geinvesteerd hebt in (meestal dure) lenzen, dan is de overstap naar een ander merk niet zo evident… In fotografie moet je veel keuzes maken hé

 

 

 

 

 

 

 

 

Dwergjes

 

Vergeet-me-nietjes

ook al zijn het maar dwergjes

staan hun mannetje

 

 

 

 

 

 

We veranderen even van decor, op de vensterbank van onze slaapkamer heeft mijn vrouw een grote verzameling cactussen en vetplantjes staan. Had ik al verteld dat mijn vrouw liefhebster is van cactussen ? In onze inkom hal staat een monster cactus van bijna 3 meter hoog, met naalden van 4 a 5cm, die je echt met een stevige tang moet afknijpen. Als een inbreker daar door moet…  liever hij dan ik . Maar enfin, ik wijk weer af…

Het licht van de ondergaande zon in onze slaapkamer is altijd al mooi geweest. Er staan (nog !) geen huizen in de weg, het warme zonlicht kan ons raam zonder hinder bereiken ! Ideaal licht dus om wat vetplantjes en cactusplanten te fotograferen. Ons raam is op 10cm van de planten, maar door de minieme scherptediepte heb ik daar echt geen last van . Soms heb ik lens flare, veroorzaakt door de reflecties van het zonlicht in ons dubbel glas ruiten, maar dit gebeuren ervaar ik hier als een meerwaarde in het bokeh van mijn foto.

Als je het fenomeen “lens flare” niet kent, meer info daarover op:  Lens-flare

 

 

 

 

 

 

Al bij al komt het me goed uit dat onze ruiten wat stoffig waren van die laatste regenbui. Het mooiste licht komt door vuile ruiten, wist je dat ?  Je moet maar eens kijken in een oud huis, of een oude kerk, met vuile brandglasramen of ruiten… Het zachte diffuse licht dat daar doorstraalt is echt super !

Onze cactusjes genieten van het warme avondlicht…

 

 

 

 

 

 

De naam van deze plant ken ik niet (interesseert me ook niet eigenlijk), wat ik wel weet is dat het een bijzondere fotogenieke vetplant is, waar ik al tientallen foto’s van heb gemaakt.  De ‘oude’ uitsteeksels drogen gewoon uit en vallen er na een tijdje af, om zo plaats te maken voor nieuwe stekelige ‘hoorntjes’. Deze vetplant is zo fragiel, dat op de dunste hoorntjes het zonlicht er bijna doorschemert. Heel mooi vind ik.

 

 

 

 

 

Vetplantjes

 

Een paar vetplantjes

groeien vrolijk hun leven

 la vie en rose

 

 

 

 

 

 

We eindigen dit logje met een andere bloemensoort die ik ook fascinerend vind… De orchidee

Voor mij is deze bloem als een charmante verleidster, heel subtiel van kleur en vormen…

 

 

Orchidee

 

Lieve orchidee

op vleugels van een vlinder

vlieg je weg van mij

 

 

 

 

 

Zo, we zijn weer aan het eind van ‘Het kleine wereldje’ blogje gekomen.

Weer een Macro logje zonder insecten… Dat moet kunnen hé ? De natuur in onze onmiddellijke omgeving bied ons genoeg om verwonderd over te mogen zijn

In volgend blogje publiceer ik … tja, wat ??  Enfin soit, we zien het dan wel .. (ff wat sluikreclame maken voor mijn eigen blogwinkel mag hé )

 

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn lente macro fotografie en wat diy haiku woordjes .

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  . Maar aub, houd het netjes

 

 

Salukes, en graag tot wederzien

Dirk