IJsland (deel 10) – Vic í Mýrdal – Zwart strand

Het dorp Vic  í Mýrdal (in IJsland kortweg als Vic aangeduid) is de meest zuidelijk gelegen plaats van IJsland. Het is tevens de plaats waar de meeste neerslag valt.  Door hevige rukwinden moesten we in Vic overnachten (orders van de camper verhuur firma) . De 3 campers zo dicht mogelijk tegen elkaar geparkeerd, zodat ze niet kunnen kantelen. (We hebben veel campers gezien, die door de hevige rukwinden gewoon van de weg geblazen zijn…) Wat voor ons Belgen, een flinke storm is, is in IJsland gewoon een straf windje. Dus, als de IJslanders ons zeggen dat we niet verder mogen rijden, dan respecteren we dat hoor Die gasten weten wat ze zeggen. Om je een idee te geven, in november verleden jaar  zijn in IJsland rukwinden gemeten van 360km/uur !! ’t is een eiland vol superlatieven hé Voor de verzekering mag je niet met campers rijden als de wind sneller dan 70km/u blaast… Een reden te meer om af te wachten ginder…

Maar kom, deze rukwinden die ons een dag extra aan Vic kluisterden waren “amper” 90km/uur… We werden net niet omvergeblazen ! Eigenlijk vond ik deze toestand best wel leuk .

We starten het blogje aan het gitzwarte kiezelstrand van Vic, deze kiezels zijn door de noord atlantische oceaan gladgeslepen gitzwarte stenen, die van vulkanische oorsprong zijn.  Het schuim der zee vloog letterlijk tientallen meters ver, de indrukwekkende golven van die machtige atlantische oceaan bulderden schuimend neer op het gitzwarte strand…  ‘k heb een zware zak stenen onder mijn statief gebonden om meer stabiliteit te hebben (én om te voorkomen dat mijn statief met camera en al omkantelde door de wind). In zo’n zalig stormweer heb ik nog nooit gefotografeerd, ik genoot er dus ook met volle teugen van

 

 

Het is echt onwerkelijk om zo’n gitzwart strand te zien ! Dat contrasteerde heel fel met de schuimende witte golven. Door de hevige wind was er ook veel ‘drama’ in de wolkenpartijen…  Zalig om je hier als fotograaf te mogen uitleven .  Foto’s nemen op deze plaats is bijna foto’s nemen op een trouwfeest… de bruid in stralend wit, de bruidegom in zwart of donkerblauw. Een fotograaf hier moet goed weten wat hij doet om in het wit én het zwart tegelijk evenveel details te laten zien, het wit mag niet overbelicht zijn en het zwart mag niet dichtlopen… Geen eenvoudige opgave hé ? Dat maakt dat je als fotograaf voortdurend aan de instellingen zit te prutsen, een beetje dit , een beetje dat, daar wat afnemen, daar wat bij geven, de witbalans corrigeren, enz,enz … zalig toch ?  

 

 

Van die enorme golven kreeg ik echt niet genoeg ! Het schuim dat je hier ziet open spatten uit een kilometers lange rollende golf is 3 tot 4 meter hoog… Telkens een golf op het strand dreunde,  moesten we vlug 20 tot 30 meter landinwaarts hollen , anders stonden we tot bijna onze knieën in dat woeste water… En dat was door en door ijskoud water hoor ! Dat woeste natuurgeweld is zalig om van kortbij mee te maken

 

 

Van bovenstaande foto heb ik deze zwart/wit interpretatie gemaakt (één van de vele hoor, ik kan zeker 2 albums met golven foto’s vullen ) Die contrasten in het woeste water nodigen uit om deze Z/W bewerking te maken (allee ja, dat is mijn bescheiden mening hé)

 

 

Wat verder op het strand zien we 2 enorme rotsen uit de zee oprijzen… volgens de Viking overlevering zijn dat tanden van Odin… ik wil dat ook best geloven hoor .  Dit is ongeveer het verste punt dat je kan wandelen over dit zwarte kiezelstrand. Het einde van de rotsen ligt in zee. Oh ja, nog iets…: Het is uiterst vermoeiend om in deze spekglad geslepen kiezels te ‘wandelen’, bij elke stap zakt je voet zeker 10cm dieper in de kiezels, je moet echt stap per stap “voortploegen” , en dat allemaal bij rukwinden van 90 tot 100km/u…  Een fotograaf moet iets overhebben voor een mooie foto hé. Maar kom, ik genoot er enorm van

 

 

Waarom zou ik het landschap niet gebruiken om het zee-accent te verlagen, de camera met breedhoek stond ongeveer 15cm hoog van de grond nu… Wat elementen uikiezen om de voorgrond te versterken, het water en schuim zijn ding laten doen… Fotografie ten volle beleven

 

 

Een opkomende schuimgolf bij ietswat langere sluitertijden is leuk… (1/2 sec bij f16, -1 stop licht ).

Merk ook hoe het licht hier kan veranderen op nog geen halve minuut tijd !  

De zee maakt zelf haar eigen compositie, als fotograaf ben ik slechts toeschouwer , ik mag alleen het moment vastleggen. ’t is wel leuk werken zo, met de zee als model Dat licht uiterst rechts komt van mijn led-zaklamp (een lamp die tot 200meter ver schijnt !). Ik werkte met een little stopper (-5 lichtstops) om de beweging wat vloeiend te maken en gaf maar heel eventjes een flitsje led-licht bij… heel even aan en uit, meer is het niet. Dat extra licht brengt meer leven en dynamiek in de foto vind ik.

 

 

Een opkomende schuimgolf bij ietswat langere sluitertijden is leuk… maar een terugkerende schuimgolf is veel mooier !  Hier heb ik de zee echt haar compositie laten maken, de grillige patronen van het terugtrekkend water , het vloeiende schuim van de zee (met de little stopper vloeiender gemaakt) maakt dit tot een van mijn IJsland lievelingsfoto’s. Met de 2 tanden van Odin in de verte is het net of je op een andere planeet bent … We zijn nog maar 2 maand terug, en ik heb nu al heimwee naar dat machtige IJsland

 

 

En zo zijn we weer op ’t eind gekomen (van dit deel) …

‘k hoop dat je van mijn IJslandse zee & strand fotografie hebt genoten, dat ik mensen die twijfelen om naar IJsland te gaan ietwat over de streep kan trekken ?

Volgende keer nog meer IJsland, of iets over meervoudige belichting ? , macro en herfst ?  Er is zoveel hé

Allee vooruit,  bedankt voor je bezoekje , en graag tot weerzien

 

Salukes hé

Dirk