Mijn longen huilen – Moeder aarde kreunt

Een brug boven de sub-ring van Brussel, ergens in Ternat

Het verkeer dat daar door raast, op een normale werkdag, tijdstip is 19uur (putje winter)

Het witte licht zijn de auto’s die van Brussel, richting Vlaanderen rijden. De rode lichten (achterlichten), tja, de omgekeerde richting hé 😉

Mijn camera op statief gezet, iso50 (om zeker geen ruis te krijgen) , lens dichtgeknepen tot f8 (meer dan genoeg scherpte diepte), 2 neutrale grijsfilters voor de lens gezet (=8 stops licht minder), openingstijd 25 seconden, bediening camera met afstandsbediening (of draadontspanner) om echt geen trilling te krijgen.

et voila 😉

 

De andere kant van de brug vond ik interessanter, omdat daar een S curve in zicht kwam. Het rode licht zijn nu de achterlichten van het verkeer richting Vlaanderen.

Zo gaat het elke dag weer opnieuw, ontelbare auto’s die voorbij razen, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat…elke dag komen weer wat nieuwe auto’s erbij… het verkeermonster brult … mijn poëtische ziel loopt weer vol…
Op die brug zal het zeker niet gezond zijn om te vertroeven… laat staan de mensen die hier in de buurt wonen… ja hallo…

 

Mijn longen huilen

 

Het auto monster

raast door het werk woon verkeer

mijn longen huilen

 

Experimenteren met kleur én zwart wit…

 

Moeder aarde kreunt…

 

Zwart wit maakt gelijk,

hoelang nog deze waanzin ?

moeder aarde kreunt…