Het is gewoon op het juiste moment, op de juiste plaats zijn Claude… en dan nog met hetzelfde gemoed als ik die dag had beslissen van juist “die” foto te maken, op dat ene moment …
Ik geloof erin dat in fotografie, eigen persoonlijkheid, gemoed, karakter een heel grote rol speelt in het uiteindelijke plaatje…
Waar en wanneer ga ik fotos nemen ?, wanneer druk ik af ? laat ik me leiden door licht of een beeld dat me treft ?, wat is het hersenen neuron dat me zegt: afdrukken ! … wat is de hersenen prikkel die me zegt welk diafragma in te stellen… , welke hersenen synapsen vertellen me de ervaring bij deze foto, wat ik moet doen om zus of zo resultaat te krijgen…
Och kom… fotografie is gewoon een fantastische kleurrijke hobby…:-)
Helma, het stalletje was gemaakt van zinken golfplaten, ik hoorde ze kletteren, tegen elkaar schuren in de koude wind, net of het stalletje kreunde… vandaar mijn fascinatie voor dat naargeestige geluid, het stalletje kwam tot leven… Gewoon de emotie van dat moment dat ik probeerde te schetsen in de haiku.
Groetjes van Dirk
Ook jij omhelst het minimalisme in de fotografie …. 😉
LikeLike
Het minimum omhelst het maximum!
Mooi!!!
LikeLike
scjitterend gezicht dirk,
dit is kunst,
mag aan de muur:-)
LikeLike
een echte LIM Dirk..
prachtig !
LikeLike
Voilà t’is niet moeilijk,je schiet gewoon zo’n juweeltje………doe dat maar eens na beste bloggers!niet gemakelijk zeker.
LikeLike
Haiku’s zijn wat te moeilijk voor me… maar de foto is echt knap. Wat een mooie compositie en een goede zwart-wit omzetting!
LikeLike
Met weinig heel veel !! Knap man !! Grts
LikeLike
Golfplaten…, ze blijven…, nog steeds verlangend…
Lie(f)s.
LikeLike
…schamele platen als schuilplaats voor dure paarden…je hebt dit weer goed gezien Dirk…fijne avond nog…rené
LikeLike
Hoe je met het weinig zo’n mooie foto bereikt!
Knap Dirk!
Gr.
P-TER
LikeLike
Het is gewoon op het juiste moment, op de juiste plaats zijn Claude… en dan nog met hetzelfde gemoed als ik die dag had beslissen van juist “die” foto te maken, op dat ene moment …
Ik geloof erin dat in fotografie, eigen persoonlijkheid, gemoed, karakter een heel grote rol speelt in het uiteindelijke plaatje…
Waar en wanneer ga ik fotos nemen ?, wanneer druk ik af ? laat ik me leiden door licht of een beeld dat me treft ?, wat is het hersenen neuron dat me zegt: afdrukken ! … wat is de hersenen prikkel die me zegt welk diafragma in te stellen… , welke hersenen synapsen vertellen me de ervaring bij deze foto, wat ik moet doen om zus of zo resultaat te krijgen…
Och kom… fotografie is gewoon een fantastische kleurrijke hobby…:-)
LikeLike
Ijzig koud Dirk Brrr………
Ik hoor het knarsen van de platen :-))
Prachtige foto!
🙂
LikeLike
knappe foto, zo weinig en toch zoveel
LikeLike
Ik kan deze haiku niet helemaal volgen in deze foto Dirk,
maar de foto zelf vind ik wel heel erg mooi.
LikeLike
Helma, het stalletje was gemaakt van zinken golfplaten, ik hoorde ze kletteren, tegen elkaar schuren in de koude wind, net of het stalletje kreunde… vandaar mijn fascinatie voor dat naargeestige geluid, het stalletje kwam tot leven… Gewoon de emotie van dat moment dat ik probeerde te schetsen in de haiku.
Groetjes van Dirk
LikeLike